آی مردم

آای مردم

آای مردم! مردم  این شهر! سفره هایتان پر از نان و سبدهایتان پر از سبزی، پر از سیب

اینجا ولی یکی بی صدا می شکند

خانه هایتان وسیع دلهایتان بزرگ

ولی اینجا یکی تنها میشکند

پیر مرد بی کس، ، در گوشه ای چشم دوخته است   به  در خانه

دور از سخاوت ما  می شکند

  آای مردم! مردم این شهر! چقدر خانه های مان نزدیک و دلهای مان دور شده است

همه گم شده ایم در لا به لای این  شلوغی و  روز مررگی این حیا حوی بی امتداد

دیگر هیچ دوره گردی در کوچه ها صداقت نمی فروشد

چه با شتاب در حرکتیم به سمت زندگی به سمت فردایی بهتر  

بی خبر از آنیم که آینده  در زیر دست و پا می شکند

آای مردم! مردم این شهر!

سهمتان یک بغل شور، یک بغل آزادی

یکی اما به ظلم استبداد در خفا می شکند

سخنش این بود که شما آزادید، شما آبادید

خودش ولی یک گوشه به دور از شما می شکند